REQUIEM FOR A DREAM
‘Een afdaling naar de onderste regionen van de hel’, zo karakteriseerde regisseur Darren Aronofsky zijn REQUIEM FOR A DREAM - een apocalyptische film uit 2000 over drugsverslaving. Geen nieuw thema in filmland, maar niet eerder werden de desastreuze gevolgen van drugsmisbruik zó realistisch weergegeven. Door het gebruik van extreme close-ups, supersnel gemonteerde scènes, splitscreen en versnelde en vertraagde beelden zuigt Aronofsky je als kijker de belevingswereld van verslaafden binnen.
REQUIEM FOR A DREAM vertelt het verhaal van de jonge junkie Harry, zijn vriendin Marion en partner-in-crime Tyrone. Ze zijn verslaafd aan crack en heroïne en komen aan geld door te stelen, te dealen en zich te prostitueren. Harry’s moeder Sara vergaat het weinig beter. Ze is een eenzame huisvrouw die steeds zwaarder verslaafd raakt aan TV-kijken, roken en amfetamines. Allevier wisselen ze hoge toppen af met diepe dalen. En allevier zitten ze onontkoombaar in een neerwaartse spiraal die hun leven tot een nachtmerrie maakt.
Net als in zijn no-budget debuutfilm PI toont regisseur Aronofsky zich opnieuw niet het vrolijkste jongetje van de klas. Daar staat tegenover dat REQUIEM FOR A DREAM visueel tot de spectaculairste films van het afgelopen decennium hoort. Met acteurs die tot - of misschien zelfs net over - het randje gaan. Vooral de rollen van Jennifer Connely (Marion) en de in 2001 voor een Oscar genomineerde Ellen Burstyn (Sara) blijven lang op het netvlies branden.
Na het succes van REQUIEM werd de in 1969 geboren Aronofsky gerekend tot de wonderkinderen van de Amerikaanse cinema. Het zou echter tot 2006 duren vóór hij met een nieuwe film kwam: het overdonderende THE FOUNTAIN, door critici onterecht weggezet als een briljante mislukking. Bij het maken van deze film ging de regisseur zelf door een hel. ‘De hel van Hollywood’, aldus Aronofsky in de Volkskrant.
regie: Darren Aronofsky, VS 2000.
met: Ellen Burstyn, Jared Leto, Jennifer Connely e.a. 102 min.
web: cinema.nl
VERSLAVING
‘Problematisch middelengebruik’, zo wordt verslaving ook wel genoemd binnen de hulpverlening. Een eufemistische uitdrukking die de lading bovendien niet helemaal dekt. Mensen kunnen immers aan allerlei zaken verslaafd raken: drugs, alcohol, roken, medicijnen, maar ook aan gokken, games, werk, etcetera. De effecten van verslaving zijn vaak verstrekkend, zowel voor patiënten als hun omgeving. REQUIEM FOR A DREAM spreekt wat dat betreft boekdelen.Een verslaving werkt zowel geestelijk als lichamelijk. Stoffen als nicotine, heroïne en amfetamine grijpen bijvoorbeeld rechtstreeks in op de overdracht van signalen in het zenuwstelsel of de hersenen. Daardoor treden er veranderingen op. Ons lichaam went vervolgens aan de dagelijkse dosis van dit soort verbindingen en gaat letterlijk tegensputteren als de aanvoer stokt. Berucht is de ‘cold turkey’ van drugsverslaafden, en iedereen weet hoe fervente rokers eraan toe zijn als ze stoppen. Geestelijke verslaving kenmerkt zich door de voortdurende drang die mensen voelen om opnieuw een middel te gaan gebruiken.
Volgens het Trimbos Instituut telt Nederland circa 30.000 mensen die verslaafd zijn aan harddrugs zoals heroïne en cocaïne, 800.000 mensen met alcoholproblemen en 600.000 mensen die chronisch slaap- en kalmeringsmiddelen gebruiken. De verslavingszorg in Nederland is grotendeels regionaal geregeld via instellingen als de Jellinek Kliniek (Amsterdam) of Novadic-Kentron (Brabant).
Meer lezen?
GEK OP PILLEN
Bijna drie miljoen keer per jaar wordt in Nederland een recept uitgeschreven voor oxazepam. Daarmee staat het slaap- en kalmeringsmiddel op de tweede plaats in de Medicijnen Top-10, zo blijkt uit de jongste cijfers van de Stichting Farmaceutische Kengetallen. Een opvallende score, want oxazepam behoort tot de benzodiazepines, een medicijnenfamilie waarvan veel medici vinden dat het gebruik moet worden teruggedrongen vanwege de sterk verslavende werking. De praktijk is echter weerbarstig: huisartsen blijven vaak stilzwijgend herhalingsrecepten voorschrijven aan hun patiënten.Als het aan minister Klink ligt gaat dat veranderen. Toen begin 2008 bleek dat liefst driekwart van alle benzodiazepines ‘ongewenst chronisch’ wordt geslikt, heeft hij besloten de pillen vanaf 1 januari 2009 niet meer te vergoeden. Alleen patiënten met epilepsie, angststoornissen en bepaalde onbehandelbare psychiatrische klachten hoeven er vanaf die datum niet voor te betalen.